ثبات بازار حبوبات در گرو اصلاح سیاست‌های ارزی و تجاری
چهار شنبه - 24 اردیبهشت 1404
در سال‌های اخیر، بازار حبوبات در کشور با چالش‌های متعددی مواجه شده که از جمله آن‌ها می‌توان به نوسانات قیمتی، محدودیت‌های وارداتی و اختلال در فرآیند توزیع اشاره کرد. در چنین شرایطی، نقش سیاست‌گذاران، دستگاه‌های اجرایی و همکاری بخش خصوصی بیش از پیش اهمیت می‌یابد.
رضا کنگری در مصاحبه با خبرنگار ایانا؛ با تأکید بر ضرورت بازنگری در برخی رویه‌های وارداتی، ارزی و ترخیص کالا، راهکارهایی برای بهبود وضعیت فعلی ارائه کرده است.
رئیس اتحادیه بنکداران مواد غذایی با اشاره به افزایش قیمت حبوبات در هفته‌های اخیر بیان داشت: محدودیت واردات، چند‌نرخی بودن ارز و انحصار در ورود کالا، سه عامل اصلی موجب بروز این وضعیت شده‌اند.
وی افزود: در صورت حذف این موانع، بازار با مکانیزم عرضه و تقاضا به تعادل خواهد رسید.
این مسئول صنفی با بیان اینکه دولت می تواند با واگذاری مسئولیت توزیع به اتحادیه‌ها و اتاق‌های اصناف، از بروز اختلال در شبکه توزیع جلوگیری کند گفت: تجربه نشان داده که صنوف توانمندی لازم برای عرضه کالا به نرخ مصوب و نظارت بر چرخه توزیع را دارا هستند.
کنگری با بیان اینکه بخشی از کالاها به دلیل تأخیر در تخصیص ارز یا بلاتکلیفی در نرخ‌گذاری در گمرک باقی مانده و وارد بازار نمی‌شود گفت: این زمینه‌ساز کاهش عرضه و در نتیجه، افزایش قیمت شده است.
وی با تاکید بر اینکه تسریع در تخصیص ارز و روان‌سازی فرآیند ترخیص کالا می‌تواند ثبات را به بازار بازگرداند، گفت: اگر فعالان اقتصادی بتوانند مانند سال‌های گذشته بر اساس مدارک و سوابق خود ارز دریافت کنند، کالا با سرعت بیشتری به بازار خواهد رسید و از نوسان قیمت جلوگیری می‌شود.
کنگری ضمن تاکید بر ضرورت توجه بیشتر به نظرات و هشدارهای تخصصی اصناف، و اعتمادسازی میان دولت و بخش خصوصی افزود: اگر واردکنندگان بتوانند با نرخ روز ارز و تحت نظارت دقیق فعالیت کنند، نیاز بازار به صورت اصولی تأمین خواهد شد و پدیده‌هایی چون عرضه بدون فاکتور کاهش می‌یابد.
این مسئول صنفی با اشاره به کاهش توان خرید خانوارها بیان کرد: در شرایط کنونی، اجرای سیاست‌های حمایتی و تنظیم دقیق زنجیره تأمین توسط دولت، امکان عرضه حبوبات را با کمترین قیمت به مصرف کننده ایجاد می کند.
کنگری با اشاره به ظرفیت‌های تولید داخلی برای تامین حبوبات گفت: صرف خرید تضمینی کافی نیست؛ بلکه باید حمایت‌های عملی مانند تأمین نهاده‌ها، ارائه تجهیزات آبیاری و تسهیل مکانیزاسیون در دستور کار قرار گیرد تا کشاورزان به تولید بیشتر ترغیب شوند؛ که در این صورت، کشور به سمت خودکفایی حرکت کرده و حتی امکان صادرات فراهم خواهد شد.